Wstęp

 Podróżowanie po świecie

• Afryka

• Ameryka Północna

• Ameryka Południowa

• Australia

• Azja

• Europa

Podróżowanie

w

Unii Europejskiej

 Terroryzm

Bibliografia

Kim są terroryści? Dlaczego zabijają innych i samych siebie? Dlaczego gloryfikują przemoc i gardzą życiem innych? Czy są normalni?

Gdyby nie analizować zjawiska terroryzmu głębiej, pierwsza nasuwająca się odpowiedź mogłaby być taka, że ludzie ci muszą odbiegać od normy psychicznej. Czulibyśmy się być może uspokojeni: łatwiej, bowiem znieść myśl, że nie rozumiemy ich zachowań, gdyż są nienormalni (a więc są to izolowane przypadki), niż mieć przekonanie, że oto atakuje nas wróg, którego nie rozumiemy, działający w sposób dobrze przemyślany, spójny, inteligentny (a więc jest to przejaw szerszych zorganizowanych działań).

Bardzo rzadko bywa, że członek grupy terrorystycznej jest chory psychicznie. Czasami może zostać zwerbowany do jakiejś spektakularnej akcji, ale zwykle osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne nie wchodzą w skład żadnej grupy przestępczej. Kluczową rolę w funkcjonowaniu grupy przestępczej odgrywa bowiem dobra koordynacja działań, a kontrola nad chorą osobą  jest trudna, także ze względu na nieprzewidywalność jej zachowania. Może ona zrobić niepotrzebne zamieszanie, zwrócić na siebie uwagę lub rozpocząć akcję w nieodpowiednim momencie.

Osama ibn Ladin

Czy jest to z jednej strony zarówno polityczna kalkulacja, jak i osobista paranoja przywódców organizacji terrorystycznych? Prostej i jednoznacznej odpowiedzi nie ma. Uzależniona jest ona nie tylko od kultury udzielającego odpowiedź, stopnia jego poszanowania prawa, wychowania, religii, doświadczeń życiowych, uwarunkowań historycznych, czy też wyznawanej ideologii. Niegdyś najbardziej poszukiwany terrorysta świata Osama Bin Laden, bardzo często charakteryzowany był przez psychiatrów jako osoba cierpiąca na chorobliwy narcyzm, przejawiający się nieopanowanymi marzeniami o osobistej chwale, brakiem wyrzutów sumienia, nieliczeniem się z kosztami ludzkimi, dopiero na końcu podkreślana jest jego paranoiczna osobowość. Widać jednak, że w pewnych warunkach i kręgach kulturowych cieszy się on charyzmą, znajduje osoby go popierające, które bazując na przekonaniu, że nieszczęścia to zawsze wina innych, w imię Allaha dokonują zamachów samobójczych, nie bacząc na to, że w zamachach tych giną nie tylko „niewierni” ale również wyznawcy Mahometa.

Motywacja działania terrorystów

Patrząc na cechy muzułmańskiego fundamentalizmu, wyróżnić możemy kilka zasadniczych „dogmatów”, wykorzystywanych przez jego duchowych przywódców:

• zagrożenie islamu;

• walka z niewiernymi i zapewnienie sobie wiecznego szczęścia w raju;

• podział świata na dobry -  muzułmański i zły – wszyscy inni;

• "my mamy rację – nam się należy, to bogaty zachód jest źródłem zła";

• irracjonalizm i mit spiskowej teorii świata - "Wszyscy są przeciwko nam";

• ucieczka przed rzeczywistością i powszechna przemoc;

• protest przeciwko innym religiom i laikom – tylko islam daje prawdziwe wskazówki jak żyć;

• świat ma być prosty i jasny - i inna, nie oparta na islamie, organizacja świata nie może istnieć.

Dogmaty te wskazują, jak bardzo złożone są motywy działania samobójców-terrorystów, wśród których najczęściej wymieniane są:

• religijne (zbawienie)

• zemsta (za siebie, za naród)

• naśladownictwo (inni członkowie grupy już to zrobili);

• oczyszczenie z zarzutów tchórzostwa i obawa przed takim posądzeniem;

• przekonanie, że tylko przemoc daje możliwość walki o „sprawę”.

Podsumowując można stwierdzić, że w szczególnych, specyficznych dla jednostki sytuacjach, każdy może popełnić czyn, który spełnia definicję terroryzmu, ale prawdopodobieństwo, że ktoś faktycznie to zrobi, jest bardzo zróżnicowane. Przyznanie, że w pewnych okolicznościach możemy zachować się niewłaściwie, nie jest też równoznaczne z akceptacją takiego zachowania. To raczej wyraz pokory, odczucie wspólnoty z całym ludzkim gatunkiem.

Miejsca najbardziej narażone na ataki terrorystyczne

Obecnie najbardziej narażone na atak są duże miasta, przykładowo Warszawa – stolica, będąca najlepiej rozpoznawanym na świecie miastem Polski.

Wśród obiektów najbardziej narażonych należy wyróżnić kościoły, dworce oraz szpitale. Nie należy oczywiście zapominać o ochronie obiektów strategicznych ze względu na bezpieczeństwo kraju (elektrownie, zakłady chemiczne, ujęcia wody pitnej, reaktor atomowy, składy rezerw paliwowych, budynki instytucji państwowych, itp.).

Polska nie należy do krajów wybitnie zagrożonych zjawiskiem terroryzmu, jednakże w obecnej sytuacji politycznej trzeba być wyjątkowo przygotowanym na każdą ewentualność. Terroryzm jest zjawiskiem, którego nie da się przewidzieć – inwencja twórcza w organizowaniu ataków nie ma granic. Przy próbie przewidywania trzeba pamiętać, że terroryści nie posiadają zasad moralnych przyjętych przez nas – nie istnieje w ich mentalności poszanowanie dla jakiegokolwiek życia ludzkiego. Z tego też powodu nie sposób jest przewidzieć możliwy cel ataków terrorystycznych. A może to przecież nastąpić w każdej chwili.

Atak terrorystyczny najczęściej ma także miejsce na:

• obiektach dyplomatycznych i rezydencjach wszystkich krajów, w zależności od stopnia zagrożenia, oraz siedzib firm amerykańskich i zachodnich, z uwzględnieniem obiektów i terenów przylegających,

• portach lotniczych z uwzględnieniem portów cargo oraz lotnisk lotnictwa cywilnego,

• obiektach rządowych,

• centrach handlowych, multikinach, dużych dworcach kolejowych i autobusowych,

• ważnych dla bezpieczeństwa społecznego obiektach i urządzeniach (np. ujęcia wody pitnej, przepompownie, filtry, zapory, zbiorniki wody, duże mosty, anteny telekomunikacyjne),

• zakładach  produkujących materiały niebezpieczne lub firm je dystrybujących,

• transportach z substancjami niebezpiecznymi,

• w świątyniach,

• obiektach sportowych w trakcie trwania imprez masowych (np. koncerty).

Kraje szczególnie zagrożone atakami terrorystycznymi

Institute for Economics & Peace (Instytut Ekonomii i Pokoju), globalna organizacja non-profit z siedzibą w Sydney i oddziałem w Nowym Jorku, opracował Global Terrorism Index (GTI) – pierwszy na świecie indeks zagrożenia terroryzmem. Uwzględniono w nim 158 krajów, a sporządzony został na podstawie danych z ostatnich 10 lat zgromadzonych przez amerykański University of Maryland for the National Consortium for the Study of Terrorism and Responses to Terrorism. Na czele znalazł się Irak, a w pierwszej dziesiątce najbardziej niebezpiecznych państw na świecie są m.in. Tajlandia i Rosja.

Głównymi czynnikami, które brano pod uwagę przy sporządzaniu zestawienia były: liczba ataków terrorystycznych, liczba ofiar śmiertelnych i rannych na skutek takich ataków oraz liczba zniszczonych nieruchomości (domów itp.). Dane są więcej niż niepokojące. Liczba aktów terroryzmu wzrosła od 2001 r. o 460 procent, a liczba ofiar o 195 %, zmniejszyła się jednak w porównaniu z rokiem 2007, który był najgorszy pod tym względem z powodu wojny w Iraku.

Najbardziej zagrożone terroryzmem są kraje Bliskiego Wschodu i północnej Afryki. Pierwsza trójka krajów w Global Terrorism Indem, czyli Irak, Pakistan i Afganistan, nie stanowi zaskoczenia. W Iraku w ciągu ostatnich 10 lat doszło do ponad 1200 aktów terroryzmu, w których zginęło prawie 1800 osób. Pewnym zaskoczeniem może być jednak czwarta pozycja Indii oraz 9 - Rosji. Największy wzrost zagrożenia terroryzmem w dekadzie 2001-2011 zanotowano w USA (41. miejsce), Algierii (15.) i Kolumbii (13.). Polska znalazła się na 116. miejscu indeksu wraz z kilkudziesięcioma krajami, w których w ostatnich 10 latach nie doszło do żadnego aktu terroryzmu.

Pierwsza dziesiątka według Global Terrorism Index (liczba punktów w skali 0-10, gdzie 0 oznacza brak zagrożenia terroryzmem):

 Zasady zachowania się w czasie zagrożenia terrorystycznego

Nie zastępujemy służb bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Powiadamiamy stosowne służby (policję, straż miejską, administratora obiektu).

Jeśli powodem zagrożenia jest pozostawiony bez opieki przedmiot, nie należy próbować go przenieść, ani dotykać.

Zachowujemy spokój.

Stosujemy się do poleceń osób kierujących operacją, jeśli dojdzie do akcji ewakuacyjnej lub ratowniczej.

Pomyślmy o drogach, którymi w pośpiechu można się ewakuować z budynku, metra lub innych zatłoczonych miejsc.

Zabierajmy tylko najważniejsze rzeczy, typu teczki, nesesery, torebki.

Nie bądźmy utrapieniem dla napastników, słuchajmy się ich, nie zadawajmy pytań.

Zapamiętajmy szczegóły dotyczące porywaczy i otoczenia – może to pomóc w uwolnieniu pozostałych zakładników oraz identyfikację porywaczy przy aresztowaniu.

Wyrzućmy wszystkie symbole, które kojarzą się z władzą lub wyższymi stanowiskami.